Obraz Najświętszej Maryi Panny – Matki Łaskawej
W ołtarzu przy pierwszym lewym filarze znajduje się obraz Najświętszej Panny, który już od niemal 300 lat słynie łaskami. W roku 1950 wizerunek na długo zaginął, gdyż w nikomu niewiadomy sposób znalazł się w piwnicach kościoła św. Antoniego Padewskiego w Kownie. Znaleziono go tam w 1978 r. i ponad dziesięć lat nierozpoznany wisiał w pokoju kleryków w kowieńskim seminarium duchownym. W 1993 r. został zidentyfikowany jako słynny obraz Najświętszej Dziewicy i w latach 1994-2001 poddany renowacji. W 2001 r. przeniesiono go do archikatedry, gdzie arcybiskup Tamkevičiaus ponownie go poświecił. Powstanie dzieła datuje się na koniec XVI w. albo sam początek XVII, zaś jego pierwowzór uchodzi ikona Matki Boskiej Częstochowskiej. Około trzy i pół wieku znajdował się on w kościele bernardynów p.w. św. Jerzego Męczennika w Kownie.
Dzieło zaliczane jest do typu najwcześniejszych bizantyjskich Hodegetrii. Maryja przedstawiona jest w pozycji stojącej, na lewej ręce trzyma Dzieciątko Jezus, które prawą rękę wznosi w geście błogosławieństwa, a w lewej trzyma księgę Ewangelii. Obraz ozdobiony jest zadziwiająco dużą ilością pereł. Ich obecność nie jest przypadkowa: w sztuce chrześcijańskiej perły symbolizują Wcielenie i Odkupienie. Strój Maryi i Dzieciątka, sposób obrazowania postaci i tła wyraźnie zdradzają cechy tradycji bizantyjskiej. Wpływ malarstwa ikonicznego widoczny jest też w ujęciu rysów twarzy Matki Bożej i Jezusa.
