Droga Krzyżowa
Jednym z najważniejszych elementów zespołu budynków sakralnych w Cytowianach jest Droga Krzyżowa składająca się z 39 stacji. Pod szklanymi kloszami przy każdej stacji znajdowała się ziemia z Jerozolimy, przywieziona przez bernardyńskiego zakonnika Antoniego Burnickiego (1715–1770). Jest to największa pod względem liczby stacji Droga Krzyżowa znana na Litwie.
25 stacji Drogi wykonano techniką fresku na suchym tynku, pozostałe 14 wyrzeźbiono w gipsie. Namalowane sceny ujmują szczegóły architektury miasta, zaś obecne na nich orientalne typy osobowe wskazują na dążenie autora do realistycznego oddania opisanych w Ewangeliach wydarzeń. Obecny stan fresków jest jednak zły. Ze względu na oddziaływanie warunków atmosferycznych, wilgoć oraz brak odpowiedniej dbałości część fresków bezpowrotnie uległa zniszczeniu. Dramatyzm postaci wyrzeźbionych w gipsie jest głębszy niż przedstawiony na malowidłach. Każda z gipsowych stacji ozdobiona jest niepowtarzalnym, płaskorzeźbionym rokokowym ornamentem. Rzeźbione stacje znajdujące się w rogach korytarza skomponowane są w kształcie ołtarzyków, co jest wyrazem mentalności charakterystycznej dla późnego, XVIII-wiecznego baroku: stacja Drogi Krzyżowej przyrównana jest do ołtarza jako miejsca składania ofiary i poświęcania siebie.
Podział Drogi Krzyżowej na stacje przedstawione za pomocą fresków i rzeźbione jest odzwierciedleniem podziału charakterystycznego dla „dużych” kalwarii, gdzie drogę krzyżową dzieli się na Drogę pojmania Chrystusa i Drogę Krzyża Chrystusowego. Wszystkie stacje przedstawione w Cytowianach na freskach odpowiadają w zasadzie wydarzeniom związanym z pojmaniem Chrystusa, zaś rzeźby w gipsie obrazują Jego drogę od pałacu Piłata do Golgoty. W arkadowym dziedzińcu umieszczone stacje malowane i rzeźbione przeplatają się w określonym rytmie, a więc pielgrzymi chcący obejść całą Drogę Krzyżową muszą obejść dziedziniec dwukrotnie zatrzymując się najpierw przy stacjach Pojmania, a następnie idąc po tym samym dziedzińcu – przy stacjach Krzyża. Stacje rozmieszczone są tak, by brama wejściowa z miasteczka na dziedziniec arkadowy była jednocześnie stacją wjazdu Chrystusa do Jerozolimy. Pielgrzymi wchodzący przez tę bramę od razu niejako postępują śladami Chrystusa wstępującego do Jerozolimy.
