Katedra
Architektura katedry ciągle przesiąknięta jest duchem renesansu. Jest ona budowlą na planie krzyża łacińskiego, jednonawową, z transeptem i prezbiterium, zakończoną sześciościenną absydą. Po obu stronach prezbiterium przylegają jednakowych rozmiarów zakrystie, zaś po drugiej stronie transeptu – dwie kapliczki. Dominującym akcentem zachodniej fasady jest wieża wzniesiona w samym jej centrum. Fasady boczne są identyczne. Charakteryzuje je wyraźny kontrast miedzy masywnym zarysem ogólnym a wysoką wieżą. Mocno odcina się pokryty dachówką dach i pionowe frontony transeptu.
Najbardziej oryginalną cechą gmachu katedry w Szawlach jest jego obronny charakter. Na pierwszy rzut oka jest on przygotowany do obrony: otwory strzelnicze znajdują się w wieżyczkach bramy dziedzińca i w wykuszach wieży głównej. Galeria zbudowana jest tak, że obejmuje wnętrze kościoła ze wszystkich stron i zachodzi nawet za ołtarz główny. Okrągłe okna, do których dochodzi, w razie potrzeby mogły stać się otworami strzelniczymi. Charakter obronny zdradza też brama świątyni znajdująca się przed fasadą główną na podłużnej osi budowli. To jedyny na Litwie taki przykład bramy z wieżyczkami o przeznaczeniu obronnym, stosunkowo dobrze zachowany do naszych czasów.
Na południowej fasadzie katedry do dziś zachował się zegar słoneczny. Zbudowany jest z metalowego gnomonu, który rzucając cień pokazuje godziny między 7 rano a 5 po południu. Nie jest znana data powstania tego zegara. W historiografii jednak utarło się przekonanie, że to jeden z najstarszych zegarów słonecznych na Litwie, datowany na rok 1625 lub nieco później. Jest jednak prawdopodobne, że zamontowano go dużo później, bo w 1880 r., kiedy mechaniczny zegar uległ zniszczeniu.
