Kaplica św. Kazimierza
Po wejściu do Kaplicy wzrok przyciąga najpierw ołtarz na wprost wejścia oraz jego otoczenie. Centralnym elementem zarówno kompozycji ołtarza, jak i całej Kaplicy, jest trumna z relikwiami św. Kazimierza. Jest ona widoczna jeszcze przed wejściem do Kaplicy. Trumna w obecnym kształcie została wykonana w połowie XVIII w. Nad nią można zobaczyć figurkę świętego w pozycji siedzącej, zachowaną prawdopodobnie jeszcze ze starej trumny. W trumnie spoczywa ciało świętego, z którego oddzielono nieliczne relikwie. Po raz pierwszy stało się to w połowie XVII w., gdy przekazano relikwie dla kościołów św. Kazimierza w Wilnie i św. Jerzego we Florencji. We Florencji, w bazylice św. Wawrzyńca relikwie są przechowywane we wspaniałym relikwiarzu z napisem „Św. Kazimierz, wielki książę litewski”.
Między sarkofag a wykonane w 1837 r. tabernakulum wstawiono stary wizerunek trzyrękiego Kazimierza o wyraźnych cechach portretowych. Ściana za ołtarzem pokryta jest stiukowymi płaskorzeźbami. Na wprost baldachimu dwa aniołki trzymają koronę. Powyżej baldachimu widnieje unikalny, stiukowy wizerunek uśmiechniętej Najświętszej Maryi Panny z Dzieciątkiem na ręku. W niszach ścian stoją drewniane, posrebrzane rzeźby przedstawiające władców. Nie dało się ustalić ani kiedy się tam znalazły, ani kogo dokładnie przedstawiają. Przypuszczalnie są to członkowie dynastii Jagiellonów, krewni świętego królewicza, zaś rzeźby datuje się na przełom XVII i XVIII w. Pod koniec XIX w. pod tymi właśnie rzeźbami wmurowano tablice pamiątkowe poświęcone spoczywającym w katedrze Jagiellonom. Ważny akcent w wystroju Kaplicy stanowią dwa ogromne freski stworzone przez Michelangelo Palloniego (1637-1712). Malowidła przedstawiają dwa pośmiertne cuda św. Kazimierza, unaoczniające jego świętość.
Po lewej stronie ołtarza stoi ambona z pozłacanego drewna, wykonana w końcu XVII albo na początku XVIII w. Dwa freski w pendentywach kopuły przypisywane są także Palloniemu.
Pozostałe dwa pendentywy w końcu XVIII w. dekorował Franciszek Smuglewicz. W bębnie kopuły, w głębokich niszach powyżej fresków rozmieszczono cztery rzeźbione alegorie cnót kardynalnych (roztropność, sprawiedliwość, wstrzemięźliwość, męstwo). Kopuła, przedstawiająca niebo, pozostaje prawie bez ozdób. W najwyższym jej punkcie, w jej oku, lśni gołąb z błyszczącego metalu – symbol Ducha św.
