Obraz Matki Miłosierdzia
Najnowsze badania wykazały, że wizerunek Matki Miłosierdzia powstał mniej-więcej w latach 1620–1630 i wzorowany był na dziele artysty niderlandzkiego Martina de Voso (1532–1603), najprawdopodobniej w oparciu o rycinę wykonaną przez Thomasa de Leu (1560–1612). Obraz namalowany jest na tablicy dębowej sklejonej z ośmiu desek. Warstwa farby nałożona jest na cienką warstwę gruntu kredowego, co jest typowe dla północnoeuropejskiej tradycji malarskiej. Charakter malowidła wskazywałby na jego powstanie w Wilnie.
Obraz ostrobramski jest bogaty pod względem treści. Można w nim dojrzeć zarówno wsłuchaną w słowa anioła Dziewicę, jak i Matkę Miłosierdzia przygarniającą grzeszników. Słońce, gwiazdy i półksiężyc na odzieniu Maryi to znaki Niepokalanie Poczętej, oznaczające bezmiar łask Bożych. Obraz przesycony tą symboliką przypomina typ przedstawień nazywany Tota pulchra. To sposób obrazowania przedstawiający Najświętszą Maryję Pannę jako początek nowego stworzenia, usprawiedliwionego jedynie dzięki Łasce oraz jako najwyższy ideał wszystkich chrześcijan.
Początkowo wizerunek Dziewicy Maryi wiszący w Bramie nie był pokryty suknią metalową. Zdobienie czczonych obrazów świętych sukniami i koronami z metali szlachetnych jest starą tradycja w Polsce i na Litwie, wzorowaną być może na podobnym zwyczaju wśród prawosławnych. Przypuszcza się, że obraz Maryi z Ostrej Bramy zaczęto pokrywać pozłacaną srebrną blachą po 1670 r. Są na niej wyryte motywy kwiatowe.
Maryja ukoronowana jest dwiema koronami. Dolna wykonana jest ze stopu miedzianego, pozłacana, datuje się ją na rok 1700. Górna jest srebrna, pozłacana, ozdobiona oczkami z kolorowego szkła. Powstała ok. 1750 r. W 1927 r., 5 lipca, obraz ukoronowano koronami poświęconymi przez papieża Piusa XI. Stanowiły one dokładne kopie starych koron, wykonane zostały ze złota ofiarowanego przez wiernych na ten właśnie cel. Maryja z Ostrej Bramy tytułowana jest odtąd Matką Miłosierdzia. Los poświęconych przez papieża koron nie jest znany, zapewne na początku II wojny światowej zostały one ukryte, zaś później nie wiadomo było, gdzie ich szukać.
