|
|
LT EN DE PL 
Pielgrzymki w chrześcijaństwieTradycja pielgrzymek na LitwieJan Paweł II i Litwa


Błogosławimy Tobie, Panie Jezu Chryste, żeś przez święty Krzyż Swój świat odkupić raczył!
Vytauto Razmos fotografija
JP2PK
 ››› 
Piligrimų kelias
 ››› 
Vilniaus Kalvarijos
 ››› 
Kryžiaus kelias

Droga Krzyżowa

Kalwarię wileńską można podzielić na dwie części. Drogę pojmania obejmuje 20 stacji od „Sali Ostatniej Wieczerzy” do „Czwartej bramy Starego Miasta”. Osiem z tych dwudziestu stacji znaczą murowane kaplice, most na Cedronie oraz drewniana kaplica na tym moście oraz jedna murowana i 7 drewnianych bram. Na Drogę krzyża składa się 15 stacji od „Ratusza Piłata” do „Góry Golgoty”; to 12 murowanych kapliczek i trzy stacje umieszczone w kościele. Przy planowaniu kalwarii starano się możliwie dokładnie odwzorować topografię Jerozolimy, zarówno w sensie mierzonych krokami odległości między stacjami, jak i w sensie orientacji „miasta Jeruzalem” w odniesieniu do kierunków geograficznych. Przykładowo można naliczyć 1321 kroków od „Ratusza Piłata” do „Zdjęcia z krzyża”. Z „Góry Oliwnej” do miejsca „Ukrzyżowania” jest ich 6000. Stację „U Kajfasza” od stacji „Ratusz Piłata” dzieli 1000 kroków, a od tamtej do stacji „Przed Herodem” – następne 350.

W większości XVII-wiecznych kalwarii ważne miejsce zajmuje kult Matki Bożej. To samo da się powiedzieć o kalwarii w Wilnie: na tzw. ścieżki Maryi składa się 12 stacji. Ścieżki prowadzą od „Grobu Pańskiego” do „Sali Ostatniej Wieczerzy” w przeciwnym niż Droga Krzyżowa kierunku. Pobożność do Matki Boskiej Bolesnej nie uzyskała tu jednak tak dużego znaczenia, jak np. w Kalwarii Żmudzkiej czy wielu kalwariach w Polsce. Uwaga modlitewna wiernych niemal całkowicie koncentruje się tu na Ukrzyżowanym i Krzyżu św. Taka spójność znaczeniowa wyraża się w dokładnie przemyślanych odniesieniach między poszczególnymi elementami architektonicznymi i w mistrzowskim wykorzystaniu specyfiki krajobrazu. Jest ona cechą wyróżniającą wileńską kalwarię.

aukštyn