Historia
Historia kościoła św. Michała Archanioła ma swe korzenie w XVIII w., kiedy to niedaleko wioski Pašešupis (później nazwanej Mariampolem) na terenie zbudowanego przez starostę Pren (lt. Prienai) dworu Kwieciszki w 1717 r. powstała drewniana kaplica. Podania mówią, że kilka razy do roku przyjeżdżał tu franciszkanin z Kowna albo z Pren, by odprawić mszę św. W 1758 r. starościna preńska hrabina Franciszka Szczuczanka Butlerowa kazała zbudować tu drewniany kościół a obok – klasztor.
Kiedy w 1818 r. drewniany kościółek spłonął zaczęto, pod kierownictwem ojców marianów, budować tu murowaną świątynię. Środki na nią ofiarowali sami marianie, datki składali parafianie i zamożni ludzie spoza parafii. W 1824 r. konsekrowano kościół nadając mu tytuł św. Michała Archanioła. Kościół był nieustannie rozbudowywany: w 1830 r. wzniesiono prezbiterium z dwiema zakrystiami, później przedłużono nawę środkową. Przed 1882 r. powstała kaplica boczna. Kościół został połączony z klasztorem korytarzem. Sylwetka kościoła nabrała symetrii. W 1923 r. dobudowano dwie wieże, zaś 1939 r. powiększono zakrystie zaś w rogu łączącym transept z prezbiterium wzniesiono niski przedsionek.
W roku 1934 w tym właśnie kościele, w kaplicy Najświętszego Serca Jezusowego został pochowany arcybiskup Jerzy Matulewicz. Sowieci zamknęli klasztor marianów w 1949 r., skonfiskowano budynki i inną własność zakonną, zburzono korytarz łączący klasztor z kościołem. Po II wojnie światowej, gdy sowieci zburzyli katedrę w Wiłkowiszkach kościół św. Michała Archanioła była prokatedrą w latach 1944-1949 i 1989-1998. W 1992 r. podniesiono kościół do godności bazyliki mniejszej. W 1987 r. w kościele powstał ołtarz bł. biskupa Jerzego Matulewicza.
Kaplicę poświęconą błogosławionemu wzniesiono w 1991 r. w Luginiach – miejscu jego urodzin.
