Wizerunek Matki Boskiej Bolesnej
Wizerunek Matki Boskiej Bolesnej to najstarszy obraz w całej świątyni. Wota po obu jego stronach świadczą, że modlący się przed nim od dawna doświadczają wysłuchania swych próśb. W aktach wizytacji kościoła z II poł. XVII w. i późniejszych obraz ten określany jest jako starodawny i cudowny. Powstał w końcu XVI w. albo na początku XVII i znajduje się w ołtarzu o tym samym tytule, wzniesionym przy pierwszym prawym filarze (stając twarzą do głównego ołtarza).
Obraz Matki Bolesnej klasyfikowany jest jako typ Piety. Jego osią tematyczną i kompozycyjną jest postać Najświętszej Maryi Panny, przytrzymującej bezwładne, osuwające się ciało Chrystusa. Za sylwetką Matki Bożej otwiera się głębia przestrzeni – pejzaż nocny z zarysem budowli i wzgórz, będący skrótem miejsca i czasu sytuacji. Po obu stronach postaci Matki i Syna stoją dwa anioły z płonącymi świecami w rękach. W drugim prześwicie tego ołtarza wkomponowano namalowany w 1921 r. przez Petrasa Kalpokasa (1880-1945) obraz przedstawiający św. Antoniego Padewskiego.
