Kościół
Kościół w Pożajściu projektowano naśladując najmodniejsze ówcześnie włoskie trendy, jednak nie w oparciu wzory architektoniczne jednego regionu. Ogólne rozplanowanie kościoła przypomina weneckie świątynie oparte na planie centralnym, zaś fasada z dwiema wieżami i ogólny zarys architektoniczny bliższy jest konstrukcjom typowym dla Rzymu i Północnych Włoch. O nowatorskim charakterze architektury kościoła w Pożajściu świadczą dwa kluczowe elementy: jego fasada i sześciokątny, centralny plan budowli.
Fasada kościoła w Pożajściu o kształcie wklęsłym to pierwszy w Europie zrealizowany tego typu pomysł. Część wklęsła fasady istotna jest dla tworzenia wrażenia wizualnego poprzez szczególne podkreślenie wyjątkowości kopuły. Dwie masywne wieże fasady stanowią ważny akcent architektoniczny, skupiający uwagę na fasadzie i kopule. Takie rozwiązanie było szczególnie popularne w krajach Północnych Włoch. Drugą wyróżniającą kościół cechą architektoniczną jest jego sześciokątny plan. Stosowano go rzadko, a jeśli już, to dla mniejszych budowli, np. kaplic. Można się domyślać, że taki wybór planu kościoła podpowiedziała architektowi i fundatorowi architektura Wenecji, gdzie znaleźć można wiele centralnie rozplanowanych świątyń.
Zaraz po wejściu do świątyni wzrok przyciąga ołtarz główny, w którym znajduje się wizerunek Matki Pięknej Miłości. Środkową nawę kościoła wyznaczają wysokie kolumny, wyróżniające się w całej architekturze wnętrza i podkreślające oś pionową przestrzeni. To wrażenie jest dodatkowo spotęgowane umiejętnym zastosowaniem marmuru w różnych kolorach. Freski kopuły przedstawiają scenę ukoronowania Najświętszej Maryi Panny, otoczoną postaciami świętych.
Z nawą główną łączą się cztery kaplice o jednakowej architekturze. Pierwsze dwie od strony wejścia to kaplice św. Krzysztofa i św. Franciszka Salezego, poświęcone patronom dobrodziejów klasztoru. Pozostałe dwie nie odnoszą się do konkretnych osób, ale dedykowane są świętym opiekunom rodu Paców (kaplica św. Marii Magdaleny del Pazzi) i zakonu kamedułów (św. Romualda). W każdej z kaplic namalowano po pięć fresków: dwa większe na ścianach i trzy mniejsze w sklepieniach. Niektóre z nich zachowały się tylko częściowo i nie wszystkie wątki w nich przedstawione są dzisiaj czytelne. W każdej z kaplic znajdował się ołtarz ozdobiony kilkoma obrazami. Ołtarze te wraz z malowidłami w XIX w. uległy zniszczeniu.
