Obraz Matki Pięknej Miłości
Obraz Matki Pięknej Miłości nazywany jest inaczej Matką Boską Kamedulską, a po polsku zwany jest też Madonną wśród Kwiatów. Został on podarowany fundatorowi Krzysztofowi Kazimierzowi Pacowi przez papieża Aleksandra VII w 1661 r. Zgodnie z początkowym założeniem obraz ten najpierw znajdował się w kaplicy Nawiedzenia, w ołtarzu chóru zakonnego, a obecnie wisi w ołtarzu głównym.
Dzieło stworzył nieznany artysta flamandzki w I poł. XVII w., malując je na płóciennej płachcie o kształcie owalnym. Maryja w pozycji siedzącej trzyma na kolanach ciemnowłose Dzieciątko. Twarze obu postaci charakteryzują się delikatnością rysów, wyrażają pogodę i radość. Otacza je wieniec kolorowych, bujnych kwiatów, w którym dominują róże – symbole modlitwy Zdrowaś, Maryjo. Charakter ikonograficzny tego przedstawienia łączy w sobie co najmniej dwa typy obrazowania Najświętszej Maryi Panny: zmodyfikowany bizantyjski typ Matki Słodko-Miłującej i Maryi wśród kwiatów.
W okresie I wojny światowej wycofujący się z Pożajścia prawosławni wywieźli obraz do Rosji. Matka Boska Kamedulska wróciła do Pożajścia, pod opiekę sióstr św. Kazimierza, dopiero w 1928 r. Później, w okresie sowieckim, gdy brakło stałego gospodarza klasztoru, w 1948 r. obraz przeniesiono do katedry kowieńskiej skąd został skradziony w 1978 r. Wierni gorąco się modlili o jego odzyskanie i w 1979 r. został odnaleziony, a po kilku latach odrestaurowany. Wrócił do kościoła w Pożajściu w roku 2000.
