Bazylika Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny
Obecny murowany kościół jest już czwartym z kolei w Kalwarii Żmudzkiej. Data powstania pierwszego nie jest dokładnie znana. W niektórych przekazach pojawia się informacja, że w 1619 r. zbudowano tu drewnianą kaplicę. Druga świątynia, także drewniana, powstała tu w połowie XVII w., w pobliżu drewnianego klasztoru dominikańskiego, jaki znajdował się w miejscowości wtedy jeszcze nazywanej Gardai. Trzeci drewniany kościół zbudowano w 1750 r. Współcześnie stojący budynek powstał w latach 1780–1822. Pożar, który wybuchł tu w 1896 r. mocno zniszczył świątynię, strawił setki książek i dokumentów archiwalnych, w tym tych, w których zapisywano cuda, jakie miały miejsce w Kalwarii. Po tym pożarze, na początku XX w. kościół odbudowano. 6 maja 1988 r. podniesiono go do godności bazyliki. Obecna prostokątna, trójnawowa budowla z trójścienną absydą jest jednym z najbardziej wyrazistych dzieł architekta Augustyna Kosakowskiego (1737–1803).
Wystrój ołtarza głównego łączy dwa najważniejsze w sanktuarium akcenty: pobożność do Matki Bożej i kult Męki Pańskiej. W niższej kondygnacji ołtarza, który można obejść, pomiędzy czterema kolumnami widnieje ukoronowany wizerunek Matki Bożej z Dzieciątkiem w złotych ramach. W górnej części znajduje się mały ołtarzyk św. Krzyża przeniesiony tu z jednej z kaplic Drogi Krzyżowej. Duża rzeźba w jego centrum przedstawia Ukrzyżowanego i słynie cudami. W górnym ołtarzyku przechowywane są też relikwie Krzyża św.
W bazylice znajduje się wierna fotokopia Całunu Turyńskiego. Ten cenny dar ofiarował w 2004 r. sanktuarium w Kalwarii arcybiskup Turynu, kardynał Severino Poletto. Kopia Całunu pomaga pątnikom głębiej rozważyć mękę i śmierć Pana Jezusa, jest też wymownym świadectwem zmartwychwstania Chrystusa.
