Pobożność
Grób św. Kazimierza zawsze pozostawał celem pielgrzymów. Nawet dawne miejsce jego pochówku w Kaplicy Królewskiej (teraz: Wołłowiczów) stało się ośrodkiem modlitwy. W tekście dokumentu wydanego przez papieża Aleksandra IV (1492–1503) z datą 15 maja 1501 r. jest mowa także o słynącym cudami grobie Kazimierza. Dokumentem tym papież udzielał odpustu zupełnego tym, którzy pobożnie nawiedzali tę kaplicę. Wczesne źródła dotyczące kultu św. Kazimierza świadczą, że jego grób niezwykle szybko stał się miejscem, gdzie doznawano łask i wysłuchania próśb. Już w 1513 r. przy grobie błogosławionego wisiało mnóstwo woskowych i srebrnych wotów.
O doświadczanych łaskach, jak można sądzić, świadczy też wkomponowany powyżej tabernakulum w Kaplicy św. Kazimierza wizerunek tzw. „Trzyrękiego Kazimierza”. Został on namalowany w połowie XVI w. na wzór wcześniejszego dzieła. Tu święty przedstawiony jest z trzema rękami: dwie prawe zaczynają się od łokcia, w nich spoczywa lilia. Legenda, która wyjaśnia powstanie tak specyficznego przedstawienia mówi, że artysta namalował rękę Kazimierza z lilią w dłoni, był jednak z tego detalu swego dzieła niezadowolony. Przemalował ją więc, jednak wcześniej zamalowana ręka znowu się pojawiła i nikomu nie udało się jej ukryć. Symboliczny sens takiego przedstawienia świętego może wiązać się z przypisywaną Kazimierzowi wielką hojnością lub z łaskami, jakich wiele uzyskano za jego wstawiennictwem. Wizerunek przydaje świętemu dwie prawe ręce, a prawica w tradycji biblijnej oznacza prawość i hojność. Chodzi raczej o to, że tak nietypowe przedstawienie podkreślać miało moc łaskami słynącego wizerunku i obrazować owocne łaskami wstawiennictwo świętego. Już w XVII w. obraz ten uważany jest za jeden z największych skarbów katedry. O łaskach, otrzymanych dzięki orędownictwu św. Kazimierza do dzisiaj świadczy dwieście wotów zawieszonych na pilastrach z czarnego marmuru obramowujących retabuł w Kaplicy.
Co roku 4 marca, w dzień św. Kazimierza, w południe w archikatedrze sprawowana jest msza św. ku czci świętego, na której gromadzą się szczególnie rodziny. Wieczorem młodzież czci swojego patrona i patrona kraju w jednej osobie. Przy relikwiach świętego królewicza młodzież gromadzi się na modlitwę, słucha katechez, radosnym śpiewem dziękuje Bogu za dar świętości Kazimierza. Mszy dla młodzieży, na której gromadzą się członkowie ruchów i zrzeszeń młodzieżowych oraz duchowni zaangażowani w duszpasterstwo młodych, przewodniczy arcybiskup metropolita wileński. Po nabożeństwach młodzi zbierają się na agapie i pogodnych spotkaniach.
Codziennie w dni powszednie o godz. 8 i 18.30 w Kaplicy św. Kazimierza, przy jego relikwiach, odprawiana jest msza św. Grupy pielgrzymów przybywające tu z różnych krajów odprawiają msze św. przy trumnie św. Kazimierza w swoich językach.
W Kaplicy św. Kazimierza często udzielany jest sakrament chrztu. Tu przychodzą nowożeńcy by przy relikwiach modlić się o jego wstawiennictwo. Neoprezbiterzy po przyjęciu sakramentu kapłaństwa wraz ze swoim biskupem także tu klękają na modlitwę o wytrwałość i wsparcie świętego na obranej drodze posługi innym w czystości.
W 2004 r., w ramach obchodów 520-tej rocznicy śmierci św. Kazimierza, ozdobny, srebrny sarkofag świętego wystawiony został przed ołtarzem głównym katedry. Wierni mogli się nie tylko pomodlić przy relikwiach najbardziej znanego litewskiego świętego, ale też dotknąć jego trumny.
Wizerunek Matki Boskiej znajdujący się w Kaplicy Gasztołdów to jeszcze jeden skarb katedry, już od XVI w. słynący łaskami i cudami. O doznanych tu łaskach świadczą wota umieszczone na deskach wkomponowanych po obu stronach obrazu.
Miejscem skupienia, zadumy i modlitwy stała się Kaplica Zesłańców, na początku prawej nawy. Duże wrażenie na oglądających wywiera Ukrzyżowany naprzeciwko ołtarza Kaplicy Zesłańców. Jest on dziełem powstałym w I poł. XVIII w. i słynie łaskami. Do dzisiaj nie gasną stawiane przed nim przez pątników znicze i świeczki. Pomaga także współczesnym wiernym w modlitewnym wspomnieniu narodowych męczenników-biskupów wileńskich.
