Kościół
Kościół w Piwoszunach jest zabytkiem litewskiej klasycystycznej, drewnianej architektury sakralnej. Charakteryzuje się prostą, ale niepowtarzalną estetyką, choć przypomina w kształcie archikatedrę wileńską. Wzniesiony jest na planie krzyża łacińskiego, gdzie nawa główna w żadnym miejscu nie jest szersza od bocznych. Dwa rzędy smukłych filarów dzielą przestrzeń naw na trzy nierówne części – nawa środkowa jest znacznie szersza. Na fasadę składa się portyk toskański z pogłębionym trójkątnym frontonem. W nim znajduje się owalne okienko, otoczone promieniami, mogące symbolizować Oko Opatrzności. Na ścianach bocznych szerokie pilastry kontrastują z obiciem z nakładających się na siebie desek.
Przestronny ołtarz główny o kształcie portyku powtarza i rozwija formy fasady głównej. między połową XVII w. a ostatnimi dziesięcioleciami XIX w. zostały one uzupełnione rzeźbami i innymi elementami dekoracyjnymi. ten portyk stanowi niejako „świątynię w świątyni”, a może przypominać baldachim rozpięty nad największym bogactwem kościoła w Piwoszunach – obrazem Najświętszej Maryi Panny, od dawna słynącym łaskami. Ołtarz główny powstał wraz z powstaniem kościoła, ale później był wielokrotnie odnawiany i ubogacany. Prawdopodobnie tworzono go wzorując się na ołtarzu głównym katedry wileńskiej.
Przed 1828 r. powstał ołtarz w kaplicy po lewej stronie. Zdobi go Ukrzyżowanie – rzeźba wykonana przez wybitnego artystę Kazimierza Jelskiego (1782-1867) . W latach 1860-1864 w kaplicy po prawej stronie zbudowano ołtarz ku czci św. Jana Chrzciciela – jednego z patronów kościoła. Jego forma jest niemal repliką ołtarza Ukrzyżowania. W lewej nawie znajduje się XVIII-wieczny ołtarz innego jego patrona – św. Benedykta i przypomina długie o dziedzictwie budowniczych i wieloletnich gospodarzy tej świątyni – benedyktynach.
